Tónlistareinvígi á rauðu ljósi

Lífið getur verið ótrúlega tilfþrifalítið á köflum.
Hápunktar undanfarinna daga hafa verið heimsókn til gamals vinar og tónlistareinvígi á rauðu ljósi.

Fyrst heimsóknin.

Þessi gamli vinur minn er náttúrlega ekkert venjulega skemmtilega klikkaður. Það muna auðvitað allir eftir syngjandi fiskinum sem var ægivinsæll fyrir nokkrum árum.
Vinurinn er búinn að setja sinn upp á baðherberginu, sem væri ekki í frásögur færandi nema af því hann setti nema á fiskskrattann, sem gerir það að verkum að hann byrjar að syngja um leið og sest er á salernið.

Don't worry - be happy syngur fiskurinn og engin leið að stopp'ann.

Ekki veit ég hvort þetta hefur áhrif á hægðir til slæms eða góðs. Best gæti ég trúað að krónískt harðlífi verði afleiðingin fyrir eigandann.

Svo tónlistareinvígið.

Ég þurfti að stoppa á rauðu ljósi í dag og við hliðina á mér var ungur töffari að spila eitthvað sem er örugglega flokkað undir tónlist.
Ég var hinsvegar með karlakór og einsöngvara í mínum bíl sem sungu þrumraust um Stenka Rasin.

Bæði voru með niðurskrúfaðar rúður.

Drengurinn horfði ögrandi á mig og hækkaði í sínum græjum.
Ég hækkaði í mínum.
Hann hækkaði meira og glotti sjálfumglaður.
Ég setti í botn.

Þá skyndilega lækkaði hann og benti mér að lækka líka.
Svo brosti hann út að eyrum og kallaði: Djöfull ertu töff.
Það merkilega var að ég sá að hann meinti það.
Ég ók lukkuleg á brott og hugsaði að ekki hefði kúlið krumpast hjá mér í dag.

Af sambýlinu hér er ekkert að frétta. Nýi leigjandinn er aldrei heima, var greinilega bara að leigja húsnæði undir pottana sína og hreinlætisvörurnar.

Hann kemur samt stundum á morgnana til að fá sér heilsudrykk áður en hann fer til vinnu og þá er ógurlega glatt á hjalla hjá honum og Danna.
Það vill til að ég byrja að vinna sex á morgnana og er komin yfir morgungeðvonskuna þegar þeir hlæja eins og hýenur yfir morgunmatnum.

Eftir Stuðmannaballið um síðustu helgi er ég komin á bragðið og ætla á Ljósanótt um helgina og stunda böllin grimmt.

Eftirmiðdagselskhuginn þurfti að skreppa af landi brott, en er nú á heimleið.
Ég sakna hans.

Ein pæling í lokin.
Hétu fellibyljir ekki alltaf kvenmannsnöfnum eða er það einhver meinloka í mér?

Og Ps: Hvernig er hægt að taka mark á forsetaframbjóðanda sem heitir sama nafni og pítsufyrirtæki?